Sonntag, 18. März 2012

Λιβαδειά-Livadia

Με λίγα λόγια:

Η πόλη βρίσκεται σε υψόμετρο 200 μέτρων, στο δυτικό τμήμα του νομού, στο άκρο της πεδιάδας της Κωπαΐδας, παρά την αποξηρανθείσα ομώνυμη λίμνη, 130 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Αθήνας και 30 περίπου χιλιόμετρα από την πλησιέστερη ακτή του νομού. Βόρεια της πόλης υψώνεται o Παρνασσός και νότια o Ελικώνας στους πρόποδες του οποίου είναι κτισμένη η παλιά πόλη της Λιβαδειάς. Διαρρέεται από τον μικρό ποταμό Έρκυνα.


Το ποτάμι της Έρκυνας πηγάζει απόν το νότιο τμήμα της Λιβαδειάς και διασχίζει το κέντρο της πόλης. Η περιοχή των πηγών του ποταμού, γνωστή ως Κρύα, είναι φυσιολογικό πάρκο, που βρίσκεται στην έξοδο φαραγγιού, ιδιαιτέρου φυσικού κάλους στον πυθμένα του οποίου υπάρχει ποταμός. Μέσα στο φαράγγι υπάρχει ανοιχτό πέτρινο θέατρο με πολύ καλή ακουστική και λιθόστρωτος δρόμος περιπάτου.


Η ίδια η Κρύα, που αποτελεί κύριο τόπο αναψυχής και περιπάτου των κατοίκων της περιοχής, είναι περιοχή μοναδικής ομορφιάς με αιωνόβια πλατάνια και άλλες μορφές βλάστησης, άφθονα νερά, πολλούς σχηματισμούς μικρών καταρρακτών, με στοιχεία αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Επάνω στις πηγές βρίσκεται το Δημοτικό Αναψυκτήριο "ΞΕΝΙΑ"


Στην Κρύα εικάζεται ότι βρισκόταν κατά την αρχαιότητα, το Μαντείο του Τροφωνίου Διός με τις πηγές της Λήθης και της Μνημοσύνης, που αποτελούσε τον προπομπό για τους Δελφούς και συγκέντρωνε μεγάλη δύναμη και πλούτη.
Στα δυτικά της Κρύας, όπου βρίσκεται το Μεσαιωνικό Κάστρο της Λιβαδειάς, υψώνονται απότομοι λόφοι. Στην περιοχή βρίσκονται παραδοσιακά βιομηχανικά κτίρια από την πρώτη περίοδο βιομηχανικής ανάπτυξης της πόλης (19ου και αρχές 20ου αιώνα). Κατά μήκος της Έρκυνας συναντά κανείς πέτρινα τοξωτά γεφύρια αξιοσημείωτης αισθητικής αξίας και εκπληκτικής τεχνικής, που χρονολογούνται από την εποχή της τουρκοκρατίας έως τις αρχές του αιώνα.


Η επικοινωνία μέσα και γύρω από τη Λιβαδειά γινόταν με πολλές γέφυρες. Σπουδαιότερες εξ αυτών ήταν: «Οι τέσσερις γέφυρες της Έρκυνας, οι τρεις στην Κρύα και η μεγάλη τοξωτή, που τη γκρέμισαν μετά την Επανάσταση, και στη θέση της έχτισαν τη σημερινή γέφυρα της οδού Λάππα. Το Τρίχινο γεφύρι, που είναι πάνω στο Χείμαρρο Ξηριά, δίπλα στο φρούριο. Στο γεφύρι αυτό στηρίζονταν οι πήλινοι σωλήνες που μετέφεραν το νερό στη δεξαμενή του φρουρίου από την περιοχή του Όσιου Σεραφείμ Λιβαδειάς. 


Το γεφύρι στις Μάκρεσι, πάνω στον Μακρυσαίο, που σώζεται μέχρι σήμερα αλλά δε χρησιμοποιείται. Τα γεφύρια, λοιπόν, εκτός της αισθητικής τους σπουδαιότητας, είχαν επικοινωνιακό χαρακτήρα μεταξύ των ανθρώπων, γιατί ένωναν δύσβατες περιοχές και μετέδιδαν την οικονομική δραστηριότητα των πόλεων, που είχε μεγάλη ανάγκη ο τότε υπόδουλος ελληνισμός.

Εκτεταμένη αναδάσωση έγινε στο καταπράσινο σήμερα φαράγγι της Κρύας, που η βλάστησή του είχε υποβαθμιστεί από παρατεταμένες ξηρασίες.
Σε μια από τις απόκρημνες βραχώδεις πλαγιές του βρίσκεται το εκκλησάκι της Ιερουσαλήμ, στο οποίο οδηγούν 700 πέτρινα σκαλοπάτια. 


Όλα αυτά τα σκαλοπάτια ανακατασκευάστηκαν γιατί με τα χρόνια είχαν υποστεί πολλές φθορές και η ανάβασή τους ήταν δυσχερείς και επικίνδυνη. Στο χείμαρρο δημιουργήθηκε μια μικρή τεχνητή λίμνη, που λειτουργεί ως ταμιευτήρας νερού στις περιόδους ξηρασίας, με ανακυκλοφορία των νερών από τις πηγές.
Μικρές διαμορφώσεις βελτίωσαν την εμφάνιση κατά μήκος του πέτρινου δρόμου, που επιτρέπει τον περίπατο σε μήκος 500 μέτρων μέσα στο φαράγγι και την πρόσβαση στο εξαιρετικό ανοιχτό πέτρινο θέατρο δυναμικότητας περίπου 1500 θεατών.


Ο λιθόστρωτος δρόμος καταλήγει σε ένα πλάτωμα, πέρα από το οποίο ο περίπατος, μπορεί να συνεχιστεί με ένα σχετικά δύσβατο μονοπάτι, που οδηγεί στο Τρίχινο Γεφύρι. Στο φαράγγι έχει δημιουργηθεί αναρριχητικό πάρκο με 15 μέχρι σήμερα εξοπλισμένες διαδρομές, διανοιγμένες κατά μήκος του λιθόστρωτου δρόμου.

 
Κάθε Σεπτέμβριο διοργανώνονται από το Δήμο Λεβαδείας τα "Τροφώνια", πολιτιστικές εκδηλώσεις με θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις, συναυλίες, εκθέσεις, "happenings" κ.ά. Στα πλαίσια των εκδηλώσεων του εορτασμού του χαρακτηριστικού Ρουμελιώτικου Πάσχα, η πόλη στολίζεται πανηγυρικά. Ψήνονται αρνιά, κοκορέτσια και σπληνάντερα, παλαιότερα στην κεντρική πλατεία και τους δρόμους, ενώ σήμερα στο χώρο της Κρύας, όπου οι ντόπιοι και οι επισκέπτες κερνιούνται φαγητό και κρασί. Το γλέντι ολοκληρώνεται με δημοτική μουσική και χορούς.


Mittwoch, 7. März 2012

Προυσός και Παναγία Προυσιώτισσα-Prousos


Με λίγα λόγια:

Ο Προυσός βρίσκεται στο νομό Ευρυτανίας σε υψόμετρο 900 μέτρων. Από το Αγρίνιο απέχει περίπου 50 χλμ και από το Καρπενήσι μόνο 33 χλμ. Πρόκειται για μια ορεινή περιοχή μέσα στα έλατα, ιδανική να την επισκεφτείτε όλες τις εποχές του χρόνου.


Στο κέντρο καταπράσινων και πανύψηλων βουνών, βρίσκεται εδώ και χίλια περίπου χρόνια το ιστορικό και σε όλους μας ακουστό μοναστήρι της Κυράς της Ρούμελης, της Παναγίας της Προυσιώτισσας περιτριγυρισμένο από απότομους και άγριους βράχους που προκαλούν δέος και μόνο που τους ατενίζεις.
Κατά χιλιάδες προστρέχουν οι πιστοί στην χάρη της, άλλοι να την επικαλεστούν και άλλοι θερμά να την ευχαριστήσουν. Όχι μόνο τον Αύγουστο όπου και εορτάζει το μοναστήρι (στις 23 Αυγούστου ημέρα αποδόσεως της Κοίμησης της Θεοτόκου και συνάμα ημέρα ευρέσεως της θαυματουργού εικόνας) αλλά και όλο το χρόνο, άνθρωποι γονατιστοί, άλλοι με λαμπάδες και τάματα, μάνες με παιδιά στην αγκαλιά, ηλικιωμένοι που με δυσκολία περπατούν, νέοι που ζητούν την παρηγοριά, γονείς με τα παιδιά τους…  


Στα νοτιοδυτικά της Ευρυτανίας, στις απολήξεις των βουνών Καλιακούδα και Χελιδώνα βρίσκεται από τον 9ο αιώνα η εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας, στις νότιες κορυφογραμμές της Πίνδου, διάλεξε η Κυρά της Ρούμελης να χτίσει το σπίτι της, μακριά από πόλεις και θορύβους αλλά κοντά σε φτωχούς, άσημους βοσκούς και σε άγριους τόπους. Κοιτώντας από ψηλά το μοναστήρι θαρρείς που είσαι σε ουράνια κλίμακα, αισθάνεσαι την μηδαμινότητα του ανθρώπου αλλά παράλληλα αισθάνεσαι και την απεραντοσύνη του Δημιουργού που « τα πάντα εν σοφία εποίησε ».


Βλέπεις ολόκληρη της Ιερά Μονή από ψηλά και αισθάνεσαι το νοερό χέρι της Παναγίας να σε κρατεί, βλέπεις το καμπαναριό με τις μελωδικότατες καμπάνες, βλέπεις τα σήμαντρα, το τάλαντο, τα κελιά των φιλόξενων μοναχών, το Συνοδικό (χώρος για υψηλά προσκεκλημένα άτομα κατά την πανήγυρη της Μονής), το βαπτιστήριο με τον ιερό ναό των Αγίων Πάντων, το κοιμητήριο των πατέρων της Μονής, τους τριώροφους ξενώνες για τους προσκυνητές και το καθολικό όπου τελούνται οι ιερές ακολουθίες καθημερινά προς δόξαν του Τριαδικού μας Θεού και της οικοδέσποινας της Μονής, της Παναγίας Προυσιώτισσας.



Από που όμως ήρθε και με ποιο τρόπο η εικόνα της Παναγιάς:


Τον καιρό που βασίλευε ο εικονομάχος Θεόφιλος στην Κωνσταντινούπολη, άρχισε μεγάλο διωγμό κατά των Αγίων εικόνων και έστειλε βασιλικές διαταγές σε κάθε πόλη και χώρα, διατάζοντας τους ορθόδοξους και απειλώντας τους με βασανιστήρια και εξορίες για να κατεβάσουν τις Άγιες εικόνες και να τις κάψουν ή να τις καταστρέψουν. Όσοι πείθονταν σε αυτή τη βασιλική διαταγή έπαιρναν αξιώματα και τιμές όσοι όμως αρνούνταν να καταστρέψουν τις Άγιες εικόνες τότε τους εκτελούσε είτε με απάνθρωπα βασανιστήρια είτε τους εξόριζε.
Εκείνη την εποχή το 829 μ.Χ η σεβάσμια εικόνα της Παναγίας βρισκόταν σε μια πόλη της Τουρκίας, στην Προύσα της Μικράς Ασίας. Όπως τιμούσαν την Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη, έτσι ακριβώς οι πιστοί τιμούσαν τον ναό που βρισκόταν η ιερή εικόνα της Παναγίας. Αφού έπεσε βασιλική διαταγή να καταστραφούν όλες οι ιερές εικόνες ένα αρχοντόπουλο, γιος ενός άρχοντα της βασιλικής αυλής, κινούμενος από θείο ζήλο και βλέποντας τα θαύματα που καθημερινά έκανε η εικόνα της Παναγίας δεν θέλησε να υπακούσει στην διαταγή αυτή και να καταστρέψει την θαυματουργή εικόνα . Αυτός λοιπόν ο ευσεβής νέος πήρε την εικόνα αυτή και κατέφυγε στα μέρη της Ελλάδας όπου θα μπορούσε να ησυχάσει από τους μανιώδους αιρετικούς.


Ενώ ο νέος αυτός είχε κατέβει με την ιερή εικόνα ως την Καλλίπολη της Θράκης άγνωστο πώς η εικόνα χάθηκε. Ποιος μπορεί να περιγράψει τα δάκρυα και την πίκρα του αρχοντόπουλου, χτυπιόταν και οδυρόταν και αναστενάζοντας συνεχώς έκλεγε πιστεύοντας ότι η εικόνα εξαφανίστηκε λόγω της αμαρτωλότητάς του. Αφού έμεινε αρκετές μέρες κλαίγοντας είπε στον εαυτό του: « Παρόλο που η Κυρία μου Θεοτόκος θέλησε να φυλάξει μόνη Της την αγία Εικόνα, εγώ δεν γυρίσω πίσω στην πατρίδα μου γιατί δεν μπορώ να βλέπω να καταστρέφουν τις Άγιες εικόνες και να καταπατούν τα Άγια σύμβολα της Εκκλησίας μου ». Με αυτούς τους λογισμούς ήρθε και κατοίκησε στην Υπάτη κοντά στη σημερινή Λαμία και έκτισε ένα μικρό εκκλησάκι για να παρηγορηθεί για την ξενιτιά του.
Ένα παιδί από τους βοσκούς, φύλαγε τα γίδια του πατέρα του και μια νύχτα εκεί που κοιμόταν εκεί περίπου που είναι το σημερινό κοιμητήριο της Μονής, δίπλα από το κρυφό σχολειό, ακούει ξαφνικά πίσω του γλυκούς και απαλούς ύμνους. Από το φόβο του ξύπνησε και ενώ σκεφτόταν να βρει από πού έρχονται οι ύμνοι αυτοί βλέπει ξαφνικά ένα πύρινο στύλο, μια φωτεινή δέσμη που ξεκινούσε από μια σπηλιά και έφτανε ως τον ουρανό. Στην αρχή σκέφτηκε ότι ήταν ουράνιο τόξο, έπειτα πάλι μονολογούσε ότι το ουράνιο τόξο αφενός βγαίνει την ημέρα, αφετέρου είναι καμπυλωτό σε σχήμα, ενώ η φωτεινή αυτή στήλη ήταν κατακόρυφη ως τον ουρανό. Φεύγει λοιπόν κατατρομαγμένο στον πατέρα του και του αναφέρει το παράδοξο αυτό γεγονός. Ο πατέρας του αρχικά δεν το πίστεψε, αλλά παρ όλες τις επιμονές του παιδιού του, την άλλη νύχτα πηγαίνουν μαζί και ω του θαύματος!!! Οι γλυκιές μελωδίες συνεχιζόταν και ο πυρσός ξεκινούσε πάλι από το σπήλαιο και έφτανε στον ουρανό. Την άλλη μέρα το παιδί μαζί με τον πατέρα και μερικούς άλλους βοσκούς εξερευνούν το σπήλαιο και βλέπουν την Αγία εικόνα να φεγγοβολά και να αστράφτει. Αφού την προσκύνησαν και χάρηκαν που βρήκαν ένα τέτοιο θησαυρό, άνοιξαν μονοπάτι προς το σπήλαιο για να ανάβουν καθημερινά ένα καντηλάκι μπροστά στην Χάρη Της. Με ποιο όμως τρόπο ήρθε μόνο ο Θεός ξέρει.


Μετά από λίγες ημέρες το γεγονός αυτό μαθεύτηκε στις γύρω πόλεις και περιοχές και έφτασε στα αυτιά του αρχοντόπουλου που την μετέφερε από την Προύσα. Χωρίς να χάσει καιρό πήρε μαζί του τους δούλους του και έτρεξε σε εκείνα τα μέρη αναζητώντας αυτό που επιζητούσε. Μετά από δυο μέρες έφτασε και μόλις την αντίκρισε, την αναγνώρισε αμέσως και έπεσε κάτω προσκυνώντας Την. Ποτάμι τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του, δάκρυα χαράς για την εύρεση του θησαυρού του. Έπειτα αφού φιλοδώρησε τους χωρικούς που την βρήκαν πήρε την εικόνα για να επιστρέψει στην Υπάτη λέγοντάς τους : « Αδελφοί μου μη διαμαρτύρεστε εναντίον μου διότι αφενός η εικόνα είναι δίκη μου και έπειτα ο τόπος αυτός δεν είναι κατάλληλος ούτε για χτίσιμο εκκλησίας ούτε για συνάξεις προσκυνητών ».
Με αυτά τα λόγια άφησε λυπημένους τους βοσκούς και αυτός πήρε την Αγία εικόνα και αναχώρησε. Καθώς έφτασαν σε κάποιο ύψωμα του δρόμου κουράστηκαν και έβαλαν την εικόνα σε ένα ερειπωμένο εκκλησάκι για να ξαποστάσουν. Ενώ αποκοιμήθηκαν, όταν ξύπνησαν δε βρήκαν την εικόνα και ο άρχοντας σκέφτηκε ότι τους παρακολουθούσαν οι βοσκοί και ήρθαν κρυφά και την έκλεψαν. Καθώς επέστρεφαν πίσω, το αρχοντόπουλο άκουσε μια γυναικεία φωνή λέγοντάς του : « Ω νέε σώσου και πήγαινε στο καλό, διότι εγώ αναπαύομαι καλύτερα σε αυτούς τους άγριους και ορεινούς τόπους με απλοϊκούς βοσκούς παρά σε μεγαλουπόλεις με πλούσιους άρχοντες. Αν θέλεις να μείνεις μαζί μου έλα και θα ναι και για καλό σου » και ξαφνικά πάνω στο βουνό δημιουργήθηκε το τύπωμα της Παναγίας μια τρύπα στην κορυφή του βουνού σε μέγεθος ίση με την εικόνα και κατά ύψος του βουνού εμφανίστηκαν αποτυπώματα ανθρωπίνου πέλματος. Περπάτησε δηλαδή η Παναγία προς την κορυφή του βουνού διαπερνώντας το για να φτάσει και πάλι στην θέση όπου αυτή διάλεξε να γίνει το μόνιμο κατοικητήριό της εδώ και χίλια περίπου έτη.
Αυτά τα άκουσε το αρχοντόπουλο με προσοχή και ελευθέρωσε τους δούλους του και γύρισε πάλι στο σημείο ευρέσεως της εικόνας και εγκατέλειψε τα εγκόσμια και αφοσιώθηκε στην υπηρεσία της Παναγίας. Έτσι λοιπόν έχουμε τους πρώτους μοναχούς που εγκαταστάθηκαν στον ιερό αυτό τόπο, που διάλεξε η Κυρά της Ρούμελης να χτίσει το αιώνιο σπίτι της, το αρχοντόπουλο που πήρε το μοναχικό όνομα Διονύσιος και ο δούλος του που πήρε το όνομα Τιμόθεος. Εκατοντάδες υπήρξαν συνολικά οι μοναχοί που διάβηκαν στο ψηφιδωτό του χρόνου το κατώφλι από την ιστορική Μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας, αγιάστηκαν και αγίασαν.


Sonntag, 4. März 2012

Πάργα-Parga

Άποψη της Πάργας από το κάστρο
Με λίγα λόγια:

Πανέμορφη κωμόπολη, απλωμένη κάτω από τη σκιά του μεσαιωνικού φρουρίου της, με τα στενά λιθόστρωτα δρομάκια, αποκαλύπτεται σαν παραμύθι κάθε φορά που την επισκέπτεσαι. Βρίσκεται μεταξύ της παραθαλάσσιας περιοχής Ηγουμενίτσας-Πρέβεζας, νοτιοδυτικά της Ηπείρου, κοντά στον Αχέροντα ποταμό και την Ηγουμενίτσα. Απέναντι, βρίσκονται τα γραφικά νησιά των Παξών και Αντίπαξων.
Χτισμένη αμφιθεατρικά στις παρυφές του Ενετικού κάστρου με μεγάλη ιστορία και φυσικές ομορφιές. Χαίρεσαι να ανηφορίζεις τα στενά λιθόστρωτα σοκάκια στο λόφο για το κάστρο, με τα παραδοσιακά ολάνθιστα σπιτάκια με τους ξύλινους εξώστες και τις κεραμοσκεπές, με μια ευωδία από γιασεμί να σε αγκαλιάζει.

Το νησάκι της Παναγίας
Ακριβώς απέναντι από το λιμάνι της Πάργας βρίσκεται το καταπράσινο νησάκι της Παναγίας στο οποίο μπορείτε να πάτε ακόμα και κολυμπώντας. Στο νησάκι υπάρχει η εκκλησία της Παναγίας και ένα μικρό κάστρο. Επίσης η Πάργα από μόνη της μπορεί να θεωρηθεί αξιοθέατο, η παραλία της είναι αρκετά γραφική ενώ αξίζει να περπατήσετε στα πλακόστρωτα σοκάκια της.

Στο εσωτερικό του κάστρου
Πριν κατασκευαστεί το ισχυρό κάστρο της Πάργας που σώζεται μέχρι και σήμερα, οι κάτοικοι της Πάργας προσπαθούσαν να διατηρούσαν οχυρωμένη την πόλη, που ήταν εκτεθειμένη προς τη θάλασσα, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τους επιδρομείς. Το κάστρο κατασκευάζεται  με την βοήθεια των Ενετών, αλλά πριν ολοκληρωθεί κατεδαφίζεται ξανά από τους Τούρκους. Οι Ενετοί το 1792 χτίζουν για τρίτη και τελευταία φορά ένα τέλειο δυνατό φρούριο, που μένει απόρθητο μέχρι το 1819, παρά τις επιθέσεις κυρίως του Αλή Πασά των Ιωαννίνων που ψηλά από το κάστρο της Αγιάς - Ανθούσας τους πολιορκεί. Οι Ενετοί δημιούργησαν αρτιότητα σχεδίου άμυνας που μαζί με την φυσική οχύρωση το καθιστούσαν φρούριο ανίκητο. Έξω από το κάστρο οκτώ πύργοι σε διάφορες θέσεις, συμπλήρωναν την άμυνα. Μέσα στο στενό χώρο της ακρόπολης ήταν στοιβαγμένα 400 σπίτια, με τρόπο που να καταλαμβάνουν μικρό χώρο και να είναι  απυρόβλητα από τη θάλασσα.

Άποψη του κάστρου από την παραλία
Στο κάστρο της Πάργας θα μπορεί κανείς να φτάσει μέσα από στενά δρομάκια και σκαλοπάτια από το λιμάνι της Πάργας και υπάρχει και πλακοστρωμένος δρόμος που οδηγεί στην παραλία του βάλτου. Όταν η Πάργα πουλήθηκε στους Τούρκους το 1819, ο Αλής το ενίσχυσε ακόμη περισσότερο και εγκατέστησε στην κορυφή του το χαρέμι του, τα χαμάμ, αναμορφώνοντας ριζικά τους χώρους του κάστρου. Σήμερα το κάστρο φωτίζεται και έχει τη δυνατότητα το κοινό να το επισκέπτεται. Στον κεντρικό χώρο έχουν ανακατασκευαστεί δύο κεντρικά κτήρια που φιλοξενούν θεατρικές παραστάσεις εκθέσεις καθώς και πλήθος κόσμου. Στο Κάστρο λειτουργεί αναψυκτήριο-καφετέρια, εκθεσιακός χώρος όπου στεγάζεται έκθεση φωτογραφίας. Το κάστρο είναι επισκέψιμο από νωρίς το πρωί έως αργά το βράδυ.

  
Κάθε χρόνο τον δεκαπενταύγουστο πραγματοποιούνται πολιτιστικές εκδηλώσεις στο Δήμο Πάργας, τα επονομαζόμενα Παργινά ή Κανάρεια. Οι εορτασμοί έχουν θρησκευτικό και ιστορικό χαρακτήρα. Το βράδυ του εορτασμού της Παναγίας ο κόσμος μεταφέρεται με βάρκες στο νησάκι της Παναγιάς που βρίσκεται μπροστά από την πόλη της Πάργας. Το επόμενο βράδυ ανήμερα της Παναγιάς (15 Αυγούστου) πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται στον χώρο του λιμανιού για να παρακολουθήσει τη "βαρκαρόλα" η οποία αναπαριστά την επιστροφή των Παργινών και των Ιερών Κειμηλίων τους στην Πάργα.


 Εντός του Δήμου της Πάργας υπάρχουν αρκετές και διαφορετικές παραλίες και κόλποι. Τους παλαιότερους χρόνους χρησίμευαν ως λιμάνια η αγκυροβόλια για τη ναυσιπλοΐα και βοήθησαν να γίνει το εμπορικό κέντρο που ήταν. Σήμερα έχουν συμβάλει σημαντικά στην εξέλιξη της πόλης και της περιοχής σαν τουριστικός προορισμός. Συγκεκριμένα εντός της πόλης της Πάργας είναι το Κρυονέρι αντικρίζει το Νησάκι της Παναγίας. Στο κέντρο απέναντι από την παραλία δεσπόζει μια μικρή ψηλή βραχονησίδα που οι ντόπιοι την ονομάζουν Σκορδά.

Ο Βάλτος
Δίπλα ακριβώς προς τα ανατολικά βρίσκεται το Πίσω Κρυονέρι μια μικρή παραλία επίσης εντός του οικισμού της Πάργας που περιστοιχίζεται από ψηλούς βράχους. Στα δυτικά της Πάργας εκτείνεται η ίσως πιο γνωστή παραλία της περιοχής ο Βάλτος.
Μια μεγάλη και τουριστικά ανεπτυγμένη παραλία που έχει θέα τη πίσω πλευρά του κάστρου αλλά και τα σπίτια της περιοχής της Πάργας που ονομάζεται Τουρκοπάζαρο. 


Ανατολικά 3 χιλιόμετρα έξω από την πόλη υπάρχει η παραλία Λίχνος, η οποία έχει και δύο μικρά θαλάσσια σπήλαια Η παραλία είναι αμμώδης, αλλά έχει και σημεία με χαλίκια, και θεωρείται μια από τις πιο όμορφες της Πάργας. Περίπου 6 χιλιόμετρα ανατολικά από τη Πάργα δίπλα στο χωριό Αγία Κυριακή υπάρχει ο Αι Γιαννάκης. 


Τέλος έξι χιλιόμετρα στα Δυτικά της Πάργας κοντά στο χωριό Αγιά υπάρχει η παραλία Σαρακήνικο. Όλες οι παραπάνω παραλίες είναι προσβάσιμες οδικά. Επίσης υπάρχουν μια σειρά από παραλίες που προσεγγίζονται από τη θάλασσα όπως ο Άγιος Σώστης, η Σπαρτίλα, η Πωγωνιά κ.α.




Samstag, 3. März 2012

Κύθηρα-Kithira



Η χώρα των Κυθήρων

Με λίγα λόγια:

Τα Κύθηρα, νησί γνωστό και με την παλαιότερη ενετική ονομασία Τσιρίγο (Cerigo) είναι, κατά τη μυθολογία, το νησί της θεάς Ουράνιας Αφροδίτης και του Έρωτα. Βρίσκεται στη Νότιο Ελλάδα, στα νότια της Πελοποννήσου και νοτιότερα της Ελαφόνησου και του κάβο Μαλιά.
Το κλίμα των Κυθήρων είναι εύκρατο μεσογειακό. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι περίπου + 20 °C και το μέσο ετήσιο ύψος βροχής, (διάρκειας περίπου 60 ημερών), είναι 600 χλσ., η μέση νέφωση είναι 4 και η μέση δύναμη των ανέμων περίπου 3 - 4 μποφόρ με επικρατέστερους ανέμους τους βορειοανατολικούς και δυτικούς.

Η Φορτέτσα
Το ποιο χαρακτηριστικό μνημείο του νησιού το κάστρο της Χώρας! Το κάστρο ή "Φορτέτσα" χτίστηκε κατά τον 13ο αιώνα περίπου όταν στα Κύθηρα κυριαρχούσαν οι Βενετοί. Το "Μάτι της Κρήτης" όπως το ονόμαζαν λόγω της στρατηγικής του θέσης, παρατηρώντας την κίνηση των καραβιών σε τρία πελάγη ταυτόχρονα, Ιόνιο, Αιγαίο και Κρητικό χτίστηκε σε διάφορες φάσης της ιστορίας του νησιού αλλά το μεγαλύτερο και κυριότερο τμήμα με την πρόσοψη χτίστηκε το 1503 από τους Βενετούς, οι οποίοι το επισκεύασαν και το ανασυγκρότησαν.

Ο Καταρράκτης της Φόνισσας
Στο γραφικό χωριό Μυλοπόταμος θα βρείτε μία πινακίδα “Νεράιδα, Καταρράκτης” που σε οδηγεί σε έναν ειδυλλιακό τόπο με τροπικό πράσινο και πανέμορφα γεφύρια. Ένας χώρος μαγικός γεμάτος δρομάκια και ρυάκια, μέσα σε μια ρεματιά, χαρακτηρισμένη φυσικού κάλλους, πλούσια σε βλάστηση με λεύκες και πλατάνια.
Ο καταρράκτης της “Νεράιδας” ή “Φόνισσας” βρίσκετε ανάμεσα σε θεόρατα πλατάνια και τα νερά του πέφτουν λαμπερά, από ύψος 20 μέτρων σχηματίζοντας μια μικρή καταπράσινη λιμνούλα ιδανική για κολύμπι, βέβαια μόνο για γενναίους κολυμβητές γιατί τα νερά είναι πάρα πολύ κρύα!

Η θέα από το σπήλαιο της Αγίας Σοφίας
Το σπήλαιο της Αγίας Σοφίας βρίσκετε λίγα χιλιόμετρα έξω από το γραφικό χωρίο του Μυλοποτάμου  με κατεύθυνση την παραλία του Λιμνιώνα. Ονομάστηκε έτσι λόγω της τοπικής παράδοσης, που λέει ότι εκεί βρέθηκε το σώμα της Αγίας σε αυτήν την τοποθεσία, όπως μαρτυρούν και οι τοιχογραφίες του 13ου αιώνα που βρίσκονται στην είσοδο του σπηλαίου. Δεν αποκλείεται όμως αρχικά τα σπήλαια με το όνομα αυτό να ήταν αφιερωμένα στην “του θεού σοφία” και με την παρέλευση των ετών να επήλθε ταύτιση του ονόματος με την αγία της εκκλησίας μας.

Η Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας
Η μεγαλύτερη μονή των Κυθήρων! Βρίσκετε στην περιοχή των Μυρτιδίων στα δυτικά του νησιού και είναι χτισμένη σε ένα φυσικό βραχώδης άνοιγμα, ανάμεσα από πάρα πολλές μυρτιές! Η εικόνα της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας είναι το πολυτιμότερο κειμήλιο του νησιού και είναι η απανταχού προστάτιδα των Κυθηρίων.  Η παράδοση λέει ότι ένας βοσκός είδε στον ύπνο του έναν άγγελο να του υποδεικνύει ένα σημείο στην περιοχή που είχε τα πρόβατά του. Εκεί μέσα σε μια μυρτιά υπήρχε μία εικόνα με την Παναγία. Ο βοσκός ξύπνησε θορυβημένος. Το πρωί πήγε και βρήκε την εικόνα. Την πήρε στο σπίτι του στο γειτονικό χωριό Καλοκαιρινές. Τη νύχτα η εικόνα εξαφανιζόταν, επέστρεφε στη μυρτιά. Ο βοσκός είδε ξανά τον άγγελο να του λέει πως η εικόνα έπρεπε να μείνει εκεί κοντά στη μυρτιά. Έτσι ο βοσκός έκτισε ένα μικρό εκκλησάκι δίπλα στη μυρτιά και τοποθέτησε την εικόνα εκεί, την οποία την ονόμασε Μυρτιδιώτισσα.

Η γέφυρα στο Κατούνι
Ένα από τα πιο επιβλητικά μνημεία των Κυθήρων είναι η πέτρινη γέφυρα στο Κατούνι. Κτίστηκε την περίοδο της Αγγλοκρατίας και είναι το μεγαλύτερο πέτρινο γεφύρι που κτίστηκε στον Ελλαδικό χώρο. Το μήκος του φτάνει τα 110μ. το ύψος του τα 15μ. και το πλάτος τα 6μ. Χαρακτηριστικό του είναι ότι στηρίζεται σε 13 τόξα σε απόλυτη συμμετρία και 12 θυρίδες.

Καλάδι
Καλάδι: Για πολλούς οι καλύτερη και η πιο γνωστή παραλία του νησιού την οποία κανείς δεν πρέπει να την βγάλει από το πλάνο των διακοπών του όταν επισκεφθεί τα Κύθηρα. Πρόκειται για μια βοτσαλωτή παραλία με γαλαζοπράσινα πεντακάθαρα νερά που βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του νησιού, ακριβώς δίπλα από την Παλαιόπολη. Η παραλία χωρίζεται σε τρία μέρη όπου το τρίτο και ποιό εντυπωσιακό είναι μια μικρή σπηλιά που περνώντας καταλήγετε σε μια πολύ μικρή παραλία.

Μελιδόνι
Μέσα στην καλύτερη τριάδα των παραλιακών προορισμών είναι η παραλία του Μελιδονιού. Βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του νησιού και συνδέεται με χωματόδρομο με το χωριό Δρυμώνας. Αυτός ο μικρός κολπίσκος με ψιλή άμμο και κρυστάλλινα νερά με θέα προς την Χύτρα θα σας εντυπωσιάσει. Λειτουργεί καντίνα στην οποία διοργανώνονται beach party την μέρα και την νύχτα. Ο εναλλακτικός τρόπος πρόσβασης στην παραλία είναι με τον Καπετάν Σπύρο και το σκάφος του από το λιμανάκι του Καψαλιού.

Κομπονάδα
Στα ανατολικά του νησιού, η Κομπονάδα είναι μία από τις πιο άγριες παραλίες. Βρίσκεται ανάμεσα στην Φυρή Άμμο του Καλάμου και το Καλαδί. Μεγάλα βότσαλα, πολύ βαθιά νερά. Για να προσεγγίσει κανείς την παραλία θα πρέπει να κινηθεί προς τα χωριά Τραβασαριάνικα ή Γουδιάνικα και μετά να ακολουθήσει τις πινακίδες. Όπως όλες σχεδόν οι παραλίες του νησιού, δεν είναι οργανωμένη αλλά η πολύ εύκολη πρόσβαση είναι ένα από τα ατού της μιας και μέχρι την παραλία καταλήγει ασφαλτόδρομος.

Φυρή Άμμος
Στο νησί υπάρχουν δύο παραλίες με το όνομα Φυρή Άμμος. Η πρώτη που είναι και η πιο γνωστή βρίσκεται νοτιοανατολικά του νησιού, πολύ κοντά στο χωριό του Καλάμου. Πρόκειται για μια μεγάλη σε έκταση παραλία με κόκκινο χρώμα στην άμμο και τα βότσαλά της ενώ κατά το παρελθόν έχει βραβευτεί με βραβείο "Χρυσός Αστερίας" για το φυσικό κάλλος και την καθαρότητα των νερών της. Πολυσύχναστη, αλλά χρειάζεται προσοχή στο δρόμο, ειδικά στο τελείωμα, όπου το παρκάρισμα είναι λίγο δύσκολο. Αξίζει όμως, γιατί η παραλία ανταμείβει με ιδανικό τρόπο. Η παραλία τον τελευταίο χρόνο οργανώθηκε με καντίνα και ομπρέλες και είναι σημαντικό γιατί ο "πολιτισμός" απέχει αρκετά χιλιόμετρα!

Καψάλι
Κολυμπώντας στην παραλία του Καψαλιού θα ανταμειφθείτε από την υπέροχη θέα της Χύτρας του κάστρου και της Χώρας. Η παραλία είναι οργανωμένη με ομπρέλες ξαπλώστρες και θαλάσσια ποδήλατα. Η μία μεριά της παραλίας έχει βότσαλα και η άλλη άμμο, διαλέγεις και παίρνεις. Εάν πεινάσετε μπορείτε να κάνετε μια βόλτα ακριβώς πάνω από την ακτή στα παραδοσιακά εστιατόρια ή εάν δεν θέλετε φαγητό μπορείτε να καθίσετε σε ένα από τα πολλά καφέ σνακ μπαρ που διαθέτει.

Καψάλι... περιμένοντας την ψαριά
Στολισμένη είσοδος σπιτιού... Σύνηθες εικόνα σε όλα τα στενάκια της χώρας
Ο κεντρικός δρόμος της αγοράς στην χώρα

Κάρυστος-Karistos

Ο ήλιος χάθηκε και μαζί του και οι περισσότεροι ψαράδες με τις βάρκες τους. Το πρωί θα επιστρέψουν και πάλι με την καλύτερη ψαριά, που με τόσο κόπο αναζητούσαν όλο το βράδυ, για τους κατοίκους της Καρύστου...

Με Λίγα λόγια:

Κλίμα Ήπιο μεσογειακό
Μέσο ετήσιο ύψος βροχόπτωσης 750 χιλιοστά
Περίοδος βροχοπτώσεων Μεταξύ Νοέμβρη και Μάρτη
Μέση ετήσια θερμοκρασία 18° C
Μέση θερμοκρασία τον χειμώνα 11° C
Μέση θερμοκρασία το καλοκαίρι 26° C

Η Κάρυστος βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της Εύβοιας και σε μία από τις ομορφότερες τοποθεσίες της.


Πραγματικά πολύ κοντά στην Αθήνα από μια διαδρομή πού θα διαρκέσει, ανάλογα το μέσο πού θα επιλέξετε, από 1 ώρα με πλοίο από Ραφήνα, διαμέσου της πόλης του πανέμορφου Μαρμαρίου, έως 2,10" ώρες οδικώς από Χαλκίδα. Ανακαλύψτε την !!!
Η Κάρυστος αποτελεί μία καλοφτιαγμένη πόλη, με θαυμάσια ρυμοτομία, δημόσια νεοκλασικά κτίρια, αρχοντικά, παραδοσιακά οικήματα και κοσμοπολίτικη ζωή στο νοτιότερο άκρο της Εύβοιας.
Διαθέτει ένα γραφικό λιμάνι, με το λιμενοβραχίονα και τις μουριές που αιχμαλωτίζουν τον επισκέπτη στη σκιά τους και τον «καλομαθαίνουν» στους πεντανόστιμους μεζέδες των παραδοσιακών καφενείων και ουζερί.


Ψαράδες στην προβλήτα
Η τοπική κουζίνα είναι οπωσδήποτε αρκετά ενδιαφέρουσα.
Δοκιμάστε κοκκινιστό κόκορα με κουρκουμπίνες, είδος χειροποίητου ζυμαρικού και σπιτική χορτόπιτα με τυρί στο ταψί.
Το ντόπιο αλμυρό τουλουμοτύρι είναι εξαιρετικός μεζές για το ούζο και φυσικά δεν ξεχνάμε και τα χταποδάκια.
Όλα τα εστιατόρια και οι ταβέρνες στην Κάρυστο ψήνουν νοστιμότατα παϊδάκια από καρυστινά αρνοκάτσικα και έχουν μεγάλη ποικιλία στα μαγειρευτά. Σε μερικά από αυτά σερβίρονται ντόπια λουκάνικα και ζυμωτό ψωμί.
Γευθείτε τα γλυκά ταψιού, το αμυγδαλωτό, το τοπικό παστέλι και τα χειροποίητα γλυκά του κουταλιού. 


Πεντακάθαρες παραλίες με ατελείωτες αμμουδιές, πολυσύχναστες πλαζ και ερημικούς κολπίσκους που καλύπτουν κάθε επιθυμία για κολύμπι, διασκέδαση, ψάρεμα, καταδύσεις, ιστιοπλοΐα, θαλάσσια σπορ και ρομαντικές στιγμές.
Η ευρύτερη περιοχή της Καρύστου συνδυάζει απόλυτα τη θάλασσα και το βουνό.
Στις μαγευτικές παραλίες που ξεκινούν από το κέντρο σχεδόν της πόλης και εκτείνονται από τη μία άκρη του κόλπου έως την άλλη.




Προετοιμασίες πριν την βραδινή εξόρμηση